Logboek 2008

21 december 2008 - Epiloog

Ai, ai, ai … ik heb vandaag nieuw speelgoed ontdekt: een Blokart ↗. Mark had een Bongobon ↗ gekregen voor allerhande uitdagende sporten, waaronder Blokarting. Blokarting is vergelijkbaar met het meer klassieke zeilwagenrijden, maar in dit geval met een “kart” van amper 27kg. En dat merk je wanneer je er plaats inneemt. O, ja, Mark had mij als tweede persoon uitgenodigd, en in afwachting van de aankomst van Mieke en de kids op het strand, kon ik als eerst plek nemen in onze kart.

Oooooh yeeaaahhh baby. Dit is mega fun. Die 27kg stellen natuurlijk niets voor en al snel is het jij, drie wielen en een zeil. En wind natuurlijk, en die was vandaag gewoon in perfecte hoeveelheid aanwezig: 5 beaufort. Na het eerste rondje, wordt het tijd om er wat vaart in te steken. Binnen de kortste keren was het weer balanceren op twee (van de drie) wielen, alsof het een catamaran was. Na een 20 minuutjes, was het tijd om te wisselen en was het de beurt aan Mark. Ook hij genoot zichtbaar en was het achteraf meer dan eens met mijn enthousiasme. Hij had tijdens mijn rit al info ingewonnen omtrent … het prijskaartje natuurlijk, wat anders. En dat valt, voor wat je krijgt, best mee. Misschien niet meer deze winter, maar in 2009 gaan we er toch wel eentje aanschaffen.

Als kers op de taart, kon ik met mijn telelens nog net de eerste take van de opnames van de nieuwe editie van De Naaktkalender 2009 ;-)

5 oktober 2008 - Slaap zacht gehavende makker

Met andere tochten voor de boeg in september, was het seizoen al eerder afgesloten. Maar Boosui moest nog wel op stal voor de winter. Samen met Mark dus maar een dagje regen en wind trotseren.

Wanneer we op het strand aankomen, blijkt dat de wind van de laatste dagen zijn sporen heeft nagelaten: door op en neer geslingerd te worden is de boeg tegen de aanpalende cat beginnen schuren; met als gevolg dat een groot stuk van de boeg afgesleten is tot op de polyester. Bummer, toch nog meer schade dan alleen het zwaard. Volgend jaar zullen we een betere bevestiging voor op strand moeten voorzien :-(

Het seizoen begint dus iets vroeger volgend jaar… met een bezoekje aan ShipShop, voor we terug naar Texel gaan.

31 augustus 2008 - A quicky with Koen

Hij heeft er lang op moeten wachten, maar op de valreep is Koen toch nog dit seizoen nog even mee op het water kunnen gaan. Koen is de peter van Eline ↗, maar hij heeft ook enorm meegeholpen aan de realisatie van ons huisje ↗. Om al die en veel meer redenen moest hij toch zeker eens mee. Zeker nu hij onlangs voor het eerst kennisgemaakt had met de zeilerij op een tochtje met een jacht met zijn bedrijf.

De wind van gisteren was verder gezakt en het was eigenlijk een, zoals Luk het mooi verwoordde, “meer hoeft dat voor mij niet te zijn”-zeil-zondag. Omdat we vroeg naar huis vertrekken vandaag, zijn we dan ook al ruim voor openingstijd op het strand. Rond 11u bevaren we een uitermate platte Noordzee en laat een constante rustige wind ons zelfs toe nog enkele keren de spi te trekken. Koen heeft waar gehad voor zijn … noeste arbeid ;-)

De gevolgen bleven niet uit … hij heeft de smaak echt wel te pakken en ik … heb er voor volgend jaar alvast een derde fokkemaat bij … in opleiding wel te verstaan.

30 augustus 2008 - Fin de saison … in stijl

In het begin van de week zag het er naar uit dat het seizoen er zo goed al op zat. Mark kon dit weekend niet meer afspreken, dus we hadden al een beetje afscheid van dit seizoen genomen op dinsdag. Maar toen kwam donderdag en een onverwacht telefoontje van Mieke, met de vraag of we als verrassing voor Mark toch niet konden afspreken. Neen, echt niet … en zo werd zaterdag toch nog een heus zeilfestijn. Onder een stralende hemel genoot duidelijk heel Vlaanderen van de laatste (eerste?) zomerprik.

Eerst met Kristien, want dat was al lang afgesproken en ze moest haar nieuwe uitrusting ten minste een keer kunnen uittesten. Ondanks het feit dat ze nog een beetje het zeilgevoel in haar bekken moet krijgen, zijn de tekenen positief. Met een matig windje en een licht onrustige zee, was ze ten allen tijden op haar gemak. Hoe kon ik dat weten ? Ze was constant vragen aan het stellen hoe alles moest verlopen. Mits wat ervaring een potentiele nieuwe, tweede fokkemaat.

Daarna was het de beurt aan Mark. We hadden al een paar keer een voorgaande zeildag bekroond als beste dag van het jaar. Wel, vandaag was dan toch echt wel de winnaar. Een lekkere stevige bries en een relatief rustige zee (ja, licht onrustig is ook relatief rustig). We schoten op bepaalde ogenblikken als een speer vooruit en Mark ontdekte meermaals hoe verfrissend een plots uit trapeze in de Noordzee kan zijn. De vooruitzichten van een nieuwe deelname aan de ronde om Texel volgend jaar werd plots heel levendig.

Om de dag af te ronden nam ik Mieke nog even mee voor een tocht in trapeze tot voor Nieuwpoort en terug. Op onze terugweg naar de club, vlogen we weer even tegen een zalige snelheid op een bijna perfect halve winds rack. Met een scherpe bocht vlak voor de club was alles klaar om te landen … behalve de roeren … pfieuw, bijna vergeten … “en die zwaarden, moet daar niets mee…”. Mieke kan nog net het bakboord zwaard ophalen en ik … ben twee seconden te laat bij het stuurboord roer. We raken de grond, waardoor Boosui letterlijk een stuk uit het water getild wordt, bijna een kwartslag maak op het zwaard en met een doffe krak laat vermoeden dat we een nieuw zwaard kunnen bestellen.

Eens aan land kunnen we de schade opmeten en het valt allemaal nog wel mee. Een beetje gel-coat zal deze winter wonderen doen. Pfieuw.

15 augustus 2008 - Mark + Moederdag in A’pen = Spi

Op de valreep binnen zijn vakantieperiode, kunnne Mark en ik nog een tweede keer aspreken. En wat voor een prachtige zeildag kwam ons te gemoet. Een platte zee, een lekker windje, … we waren snel in ons element. De Spi ging eindelijk ook voor Mark open en ik kon maar jaloers toekijken hoe hij zichtbaar genoot van het betere trapeze werk. Maar we kunnen niet alles willen op enkele dagen ;-)

31 juli 2008 - Zip, zipper, zippest

Voor we opnieuw naar het strand afzakken nog even een pitsstop bij Fly High ↗ voor een nieuwe shorty (wetsuite) en zwemvest. Na al die jaren kan ik er wel een nieuw gebruiken en ik kan Bart toch geen twee dagen in een full wetsuite bij deze on-Belgische temeraturen laten zweten. Over de jaren zijn de prijzen wel serieus gezakt. En dat komt goed uit want ik heb Kristien een eigen outfit beloofd.

Vandaag vliegen we er sneller dan gisteren in, want we moeten dit keer geen twee uur spenderen aan het optuigen van de spi, die nog mooi in zijn zak zit. Naar het water, groot zeil omhoog, fok … fok bijna omhoog. De ritssluiting laat het afweten. Gisteren deed die ook al af en toe moeilijk, maar vandaag wil die ritssluiting om de voorstag echt niet dicht. En dan moet je vooral rustig blijven. Het gaat van kattekwaad naar erger: Na een uur proberen, lukt het zelfs niet om enkele centimeters succesvol te sluiten, zelfs niet als de fok vlak ligt.

Een telefoontje naar Remco, leert dat hij dit ook ooit eens heeft voorgehad en dat het vervangen van het zippertje het probleem toen heeft opgelost. Hij heeft er nog eentje op voorraad liggen en wil dat wel even opsturen. Maar gelukkiger … er hangt al heel de tijd een reserve zippertje aan de kapotte originele zipper. Met wat brute kracht slagen we er in om de kapotte zipper van de ritssluiting te verwijderen en de nieuwe te monteren. Op goed geluk … jawel, het werkt. Na twee uur sukkelen geraken we toch op het water.

Het is vandaag een lichte landwind die in horten en stoten zich op zee ontplooit. Niet echt superleuk weer om te zeilen, zeker niet met een nieuwe boot, waar je de grenzen en eigenaardigheden nog lang niet van kent en ook niet wanneer je niet op elkaar ingespeeld bent met je fokkemaat. Maar op bepaalde momenten ontdekken we toch de geneugden van het zeilen onder spi. Tijdens een leuke windvlaag ontdekt Bart de kracht die door de spi kan ontwikkeld worden, samen met de bijpassende snelheid natuurlijk ;-)

30 juli 2008 - To spi or not to spi … To spi

Na twee dagen zonder potentiële fokkemaat, komen Ans en Bart op dinsdagavond toe aan zee. Samen met opnieuw uitermate rustig weer, biedt de ideale omstandigheden om het laatste stukje tuigage toe te voegen en eens te proberen de spi te heisen.

Het kost ons nog wel een uurtje of twee vooraleer we de hele constructie aan vallen en schoten volledig op zijn plek hebben. Maar eens die boei gerond, liep alles uitermate vlotjes. Op het land werd bij de tweede poging de spi al perfect gevuld en trokken we deze vlotjes in de spi-zak. Alles was klaar voor een poging op het water.

En het bleef niet bij 1 poging. Een vijftal keer hesen en streken we de spi, elke keer weer net iets beter begrijpend hoe alles optimaal in zijn werk gaat. Bart begon na enkele keren het heisen en strijken echt onder de knie te krijgen en ook aan het roer vond ik mijn weg wel. Het samenspel van koers en trim zal nog wel een beetje werk zijn, maar het eerste gevoel kwam snel. Ik had het veel moeilijker ingeschat. Maar tot hiertoe bevalt de F18 klasse me prima ;-)

27 juli 2008 - Wij dopen u … Boosui

En dan nog een weekje later is het zover: stralende zon (mooi meegenomen, maar niet noodzakelijk) en een lichte noordenwind, ongeveer 5 knopen. Ideaal om al dat nieuwe speelgoed eens uit te testen.

Laat me het heel eenvoudig stellen: Oewahoe … dat zeilt lekker. Het is even wennen, maar al snel voel ik hoe de boot duidelijk aangeeft hoe die wilt gezeild worden: soepel maar precies. Daar waar het met de Dart soms nauwgezet werken was om geen fouten te maken waardoor die bij weinig wind gewoon stilviel, is snel duidelijk dat dit bij afgeronde rompen en zwaarden veel, veel, veel eenvoudiger is. Zo soepel wenden, was ik niet meer gewend sinds mijn laatste ervaringen op zwaardboten. Daar staat wel tegenover dat de minste fout aan het roer op een constant rack wel onverbiddelijk wordt afgestraft. Maar dat is dan ook weer niet zo erg, want je kan nu eenmaal de zeilen afgesteld zijn, het roer echt gewoon loslaten.

Het gaan nog vele tochten worden, eer we alle “details” van deze nieuwe pracht onder de knie gaan hebben, maar dat is niet zo erg ;-)

En niet alleen papa was in de wolken. Ook Eline ↗ had het enorm naar haar zin op het strand en in de zee. Nog even geduld en we zullen weten of zij ook aangetrokken wordt door het zeilen. En als dat zo is, dan denk ik dat we haar daarin gaan steunen.

20 juli 2008 - Hijs de zeilen

Na een maand is het dan eindelijk gelukt. Mark en ik komen samen op het strand toe en we kunne voor de eerste keer Boosui onder handen nemen. Na enkele uren puzzelen met de bijna letterlijk honderden vallen, trimlijnen en vallen, begint de gordiaanse knoop zich te ontwarren en is Boosui voor het eerst volledig bezeild. En wat een prachtig zicht is dat. Ik ga niet onder stoelen of banken steken dat ik Waterproof vandaag miste, want 4-5 beaufort is (was) nu eenmaal ons favoriete nummer. Het vooruitzicht om met deze pracht weldra ook het ruime sop te kiezen maakt al veel goed.

Het was trouwens vandaag weer tevens een prachtig staaltje van menselijke psychologie: er zijn echt twee soorten mensen: zij die zich afvragen hoe het toch kan dat we nog niet gezeild hebben met onze nieuwe cat en die alleen maar kunnen opmerken dat ze zelf al sinds 1 april met hun boot op het strand aanwezig waren en als het hun boot was er meermaals op gezeild zouden hebben. Ik zal me maar slechts in stilte afvragen waar zij de tijd vinden als ze naast hun gewone dagtaken nog bezig zijn met het opstarten van een nieuw bedrijf, net een nieuw huis hebben gebouwd en last but not least een dochtertje hebben van 17 maanden. Soms leert men zoveel over iemand van diens prioriteiten in het leven.

Maar dan heb je gelukkig ook nog de andere soort die met een oprechte glimlach zegt “Hey gasten, proficiat met de nieuwe boot!”. Typisch ook de mensen die niet deelnemen aan het clubkampioenschap omdat ze zelf net een nieuwe boot hebben en er ook nog maar 3 keer op gezeild hebben en ook nog niet alle nieuwe ervaringen eigen hebben kunnen maken.

21 & 22 juni 2008 - The Boosui has landed

En dan het (eerste) lang verwachte weekend … Boosui mag naar het strand! Zaterdagvoormiddag geraken we al tot op de nieuw aangelegde terrasplanken achter het nieuwe clubhuis, maar tot 14u is er niemand die ons verder kan helpen. In de namiddag dan maar een tweede poging. Beachmaster Tom is echter pas morgen (zondag) terug uit vakantie, dus voorlopig krijgen we een tijdelijke plek. Goed genoeg, we kunnen toch ten minste beginnen optuigen.

En dat is een heel werkje. De kluwen aan schoten, vallen en trimlijnen is immens op een F18. Tel daarbij nog eens de soms waanzinnig uitgekiende manier waarop AHPC ↗ hun tuigage hebben uitgewerkt en je bent al snel zoet voor enkele uren turen op een massa gekleurde lijntjes. Tegen het einde van het weekend beginnen de meeste eindjes wel aan elkaar geknoopt te geraken en wanneer Tom mij op zondag dan uiteindelijke mijn oude plek terug aanwijst, ligt Boosui al redelijk in orde te pronken op het strand. En nu nog alleen vol ongeduld afwachten op het eerste echte zeilweekend.

20 juni 2008 - All set …

Tegen het einde van de week is de belettering klaar en kan ik ze ophalen bij SignCrew ↗. Prima verzorgd, niets op aan te merken, voorzien van de nodige uitleg en materiaal kan ik huiswaarts keren en tussen twee regenbuien in de letters aanbrengen. Ze mogen er wezen.

Vandaag is ook eindelijk de nieuwe koffer klaar. Ik heb hem maar 2 keer in elkaar gezet, om zeker te zijn. Eigenlijk vooral omdat hij de eerste keer een cm te breed was en ik er dus eerst nog een stuk heb moeten afdoen.

15 juni 2008 - Pimp my Boosui

Vanaf vandaag heb ik 1 week de tijd om alles in orde te brengen voor Boosui het strand op gaat:

• via de supertrage site http://www.belgiansailing.be ↗ eindelijk het aanvraagdocument gevonden, afgedrukt, ingevuld en op de post gedaan … en nu hopen op een leuk nummer
• bij collega clubleden informeren waar zij het zeilnummer hebben laten maken/aanbrengen
• defintief ontwerp van de naam: lettertype Kai Regular unaniem verkozen

• offerte aanvragen voor belettering van de naam op de rompen bij SignCrew ↗
• een nieuwe strandkoffer maken, want de huidige is 10cm te hoog voor de dolphin striker van de Capricorn

14 juni 2008 - Afscheid van een vriend

En dan komt die dag. Na 17 jaar was het tijd om afscheid te nemen van Waterproof. Het waren prachtige jaren en het afscheid doet echt wel pijn. Alle herinneringen aan al die tochten en mensen, aan al die gebeurtenissen er op en er rond,… echt een half leven. Het gaat je goed oude makker. Misschien zien we elkaar nog wel een keer op of rond het water

En daar ligt hij dan … De Capricorn F18 … vanaf nu gekend onder de naam: Boosui. Een waardige opvolger en hopelijk nog maar eens 17 jaar op en top zeilplezier.

Na een uurtje ligt Waterproof voor de poorten van Sailcenter ↗ en ligt Boosui op mijn trailer. Nog even afrekenen en we kunnen terug vertrekken naar .be voor een kort verblijf van een week te Schriek, alvorens we naar het strand gaan. Net tijd genoeg om nieuwe belettering te voorzien op de rompen.

11 april 2008 - Le Boosui Nouveau est arrivé

En nu nog een goeie maand geduld…

13 januari 2008 - voorbereidingen op een nieuw seizoen en nieuwe cat

Dit moet zowat de vroegste optekening worden in alle zeillogboeken samen. Maar vandaag is het eerste wapenfeit al aan de orde.

In mijn zoektocht naar een nieuwe naam voor onze Capricorn, was het vanaf het begin een spijtig afscheid nemen van een prachtige naam “Waterproof”. Ik heb nu echter wel een manier gevonden om zowel een originele nieuwe naam te kiezen en toch de oude naam in ere te houden:

Bovenstaande Japanse tekens worden uitgesproken als “Boosui” en betekenen … Waterproof.

Alle eer gaat echter naar Marijke, een goede vriendin van mijn schoonzusje Else, die er zich eens in verdiept heeft en met deze oplossing boven water is gekomen. Niet alleen bezorgde ze mij de juiste tekens, maar tevens ook wat uitleg over de vrij complexe Japanse taal:

’'”…(De tekens) zijn kanji, afgeleid van oude Chinese tekens, waar de Japanners hun eigen klank aan gegeven heeft. Van elk teken zijn er één of twee verschillende uitspraken die je gewoon vanbuiten moet leren. Je moet weten hoe je dit teken uitspreekt en wat het betekent. (Het tweede teken) spreek je bijvoorbeeld uit als MIZU en betekent “water” wanneer het helemaal op zichzelf staat (als het bij een andere kanji staat, zal het uitgesproken als SUI) en (het eerste teken) spreek je uit als BOO en betekent “protection, defense”– het teken kan niet op zichzelf staan. Als de 2 samen staan, dan spreek je dat woord uit als BOOSUI en betekent het waterproof.”’’