Logboek 2021

14 augustus - Papy’s Race

Een zomer om snel te vergeten, toch wanneer je niets met zeilen hebt. Ondanks deze miserabele zomer, blijven we de ene na de andere prachtige zeildag noteren. Nadat we al op 21 juli dachten de beste dag van het seizoen gehad te hebben, werd 14 augustus op meerdere vlakken een nog veel beter dag.

Vandaag was het de Papy’s Race. Een traditie die ik tot op heden nog niet had kunnen meemaken, omdat de crew samen minstens 80 jaar moet zijn. Mark en ik halen tegenwoordig die norm en we lagen al snel te wachten aan de startlijn.

Eerder deze week had ik Patrick De Mesmaecker om wat tips gevraagd om Boosui beter te trimmen en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het meer opspannen van zeillatten 5 & 6, het losser laten van de mastrotatie en het verlagen van het aanknooppunt van de fokkeschoot op zijn minst geholpen hebben vandaag. Dat het ondertussen mijn 13e dag op het water was met Boosui en een wedstrijd altijd zeer leerrijk is zal allemaal wel geholpen hebben. We hebben vandaag best goed gezeild.

Tijdens het eerste scherpe rack van de tweede manche, hing Mark nog maar net in trapeze toen we een enorm luide knal hoorden - typisch de klank van een metalen kabel die brak en een geluid dat zich door de hele mast voortzette. We waren beiden overtuigd dat de mast naar beneden ging komen. Maar dat gebeurde niet en na enkele bange seconden en het overlopen van alles wat er mis kon zijn, besloten we verder te zeilen en vergaten het voorval al snel.

Op het strand ontdekten we echter wat er was gebeurd. De (voorlopige oplossing) harpsluiting die ik gebruikt had om de voorstag vast te maken was los gekomen en was half uit de twee bevestigingsplaten gekomen. De voorstag hing letterlijk nog maar opgespannen op een open harpsluiting. De mast kon elke seconde naar benenden vallen en we lagen op de waterlijn tussen een hoop andere boten. Samen met een andere zeiler kon ik de mast met de trapezes naar voor doen hellen, zodat Mark de harpsluiting terug op zijn plek kon bevestigen. Pfieuw, disaster avoided. Toch iets met die 13e keer op het water?

Met een 47ste plek over drie manches én daarbij ook nog steeds het lange parcours gezeild te hebben, mogen we best tevreden zijn tussen al deze rasechte wedstrijdzeilers.

Voor de eerste keer zijn er ook foto’s van Boosui op het water - met dank aan de fotograaf van dienst van RBSC!

’s Avonds was er nog een leuke BBQ waar Robby en Pascale geëerd werden voor hun 35 jaar trouw beachmaster & -mistress zijn. 30 jaar geleden waren zij mijn spreekwoordelijke beach-ouders, dus een korte “veel succes en plezier” was op zijn plaats. Beiden herkenden me nog en vonden het duidelijk fijn om iemand van die tijd even terug te zien.

Voor mij was het even of ik opnieuw 18 was, op een BBQ in Duinbergen, na een zonovergoten zeildag en een ondergaande zon over Zeebrugge… het was allemaal even terug.

11 augustus - Kids sessie 2

Na een gesmaakte eerste sessie vorige week, biedt er zich alweer een mooie zeildag aan. Met nog aardig wat wind kiezen we het sop. Na anderhalf uur luwt de wind een beetje en kiezen we voor een rustige landing en wat apéro-time op de club ;-)

3 augustus - Kids sessie 1

Een dikke maand na de eerste ervaring op de zeilstage belooft deze dinsdag een prachtige zeildag te worden. 2-3 beaufort, ideaal om iedereen eens aan het roer te laten.

Na een korte strijd met de branding - met weinig wind kan een cat zich soms moeilijk door de branding laten geleiden - genieten drie VGs van een uniek moment: sailing with kids.

Gedurende twee uurtjes genieten E & A duidelijk van een iets uitgebreidere zeilervaring op een mooi afwisselend ruim en scherp rack langs de kustlijn van Duinbergen tot aan de MOW paal en terug.

De test of dit leuk kan zijn om verder te zetten de komende jaren lijkt alvast positief beantwoord.

21 juli - Zwin Race

Statistisch gezien was dit die éné ultieme zeildag van een Belgisch zeilseizoen. Beter kan je ze niet krijgen. Een rustig windje, warm genoeg om zelf een shorty te moeten boven halen.

Mark en ik hebben van begin tot eind, de hele 5u op het water genoten. De probleempjes van twee onervaren spi-zeilers konden de pret niet drukken.

En nu maar hopen dat deze zomer eentje van statistische aberraties wordt en dat er gedurende de twee eerste weken van augustus nog zo’n dag (of twee) volgt, zodat de kids ook eens van zulke prachtige omstandigheden kunnen genieten.

Dit was trouwens de 10e dag dat ik met Boosui op het water ging … op 13 jaar ;-)

12 juli - Bijna … bijna …

Terwijl E & A hun eerste (dobberende) stage dag aanvatten, maak ik Boosui helemaal klaar, tuig ik op en na wat sukkelen met mijn zwemvest, kan ik ook het ruime sop kiezen.

Heel ruim was dat niet, want de 1 à 2 beaufort die er voor en over de middag nog was is tegen dat ik klaar ben herleid tot een magere 1. Zo mager dat zelfs Boosui de zeilen niet vol genoeg kreeg om vooruit te geraken.

Maar officieel zat ik op de boot, op het water, op 10 meter van de kant. Dat geldt als “gezeild” ;-)

Epiloog: de zeilstage was een schoolvoorbeeld van Belgische omstandigheden: op maandag zo goed als geen wind en vanaf dinsdag eigenlijk te veel wind om deftig les te kunnen geven en het werd er niet beter op.

Halverwege de week waren E & A zo moe (van het sleuren met boten) en lagen A zijn voetjes zo open van het schuren van het zand in zijn zeilschoentjes dat ik hem niet met tranen in zijn ogen terug kon sturen en zijn we wijselijk naar huis vertrokken.

Maar niet zonder twee kids die van het weinige dat ze gezeild hadden, enorm de smaak gepakt hadden, zelfs na meerdere keren kapsijzen, in de branding en een mast tegen het gezicht gekregen te hebben. We kijken nu dus nog meer uit naar de twee weken in augustus, waar we met z’n drietjes op Boosui gaan zeilen.

Fingers nog meer crossed voor twee mooie weken in augustus…

27 juni - Zomer voorbereiden

Met de zomervakantie in aantocht wordt het tijd dat ik de nodige zeillessen voor de kids ga boeken. Terwijl ik dacht nog wel op tijd te zijn voor augustus, was niets minder waar. Nathalie, verantwoordelijke voor de zeilschool, slaat mijn plan om twee weken in augustus naar zee te komen aan diggelen. Geen plek meer in augustus.

Maar wel tijdens de eerste week van onze vakantie in juli. Met wat goede wil van haar kant kan ik twee plekje tijdelijk reserveren en heb ik een week tijd om alles georganiseerd te krijgen.

Epiloog: dat lukte, en zo gaan we de week van 12 juli naar zee voor een zeilstage voor de kids en hopelijk enkele dagen zeilen voor mezelf.

30 mei - Opruimen en klaarmaken

Een weekje later heb ik een vrije zondag en breng ik die wat graag door op het strand om alles verder op te ruimen, een staat op te maken, shopping lijst samen te stellen, … kortom alles verder klaarmaken om zo snel mogelijk te kunnen gaan zeilen.

Wanneer we op zoek gaan naar L’Aperçu, de winkel van Catacare in Duinbergen, ontdek ik dat er op 500m van de RBSC beach club, een nieuwe beach club is: Anemos.

23 mei - Boosui is back bitches

Zoals afgesproken, staan Mark & Mieke, Arjen en ik zelf op zondag 23 mei op het strand, mét Boosui.

Tegenwoordig rijd ik ook met een strandwaardige Ranger, en Edouard laat me rustig zelf Boosui naar zijn plaats rijden. De mast staat er snel op en Arjen ziet het al helemaal zitten dat zeilen.

Fingers crossed ;-)

15 april - Een beetje thuiskomen

De afgelopen drie jaar stonden in het teken van nogal wat veranderingen. De kinderen zijn ondertussen 10 en 14. Als ik alles optel kom ik tot een eenvoudige conclusie: OF we gaan verder met zeilen OF niet. De enige manier waarop ik hiermee verder kan is indien de kids het ook zo leuk vinden als ik, zodat we de komende jaren minstens enkele dagen (weken?) van onze zomervakantie er aan willen spenderen.

Dus … Boosui kan van stal gehaald worden, wordt op het strand gelegd, en als we op het einde van het seizoen tot de conlusie komen dat we dit volgend jaar opnieuw willen doen, dan doen we dat en anders mag hij rechtstreeks naar de verkoop. Ik moet van mijn hart een steen maken en de knoop doorhakken. Hem laten liggen is ook maar weggesmeten geld.

En zo komt het dat op een zonnige dag in de Paasvakantie we met z’n drietjes afzakken naar … Duinbergen.

Op het strand vragen we (nog steeds gesluierd met een mondmasker) wie ons wat info kan geven omtrent lid worden, ligplaats, enz. We worden verwezen naar Patrick.

Pas wanneer ik zijn stem hoor herken ik hem: Patrick is Patrick De Mesmaecker - een blast from the past … 30 jaar terug in de tijd, toen ik in 1991 mijn eerste catamaran met zijn hulp bemachtigde, de originele Waterproof.

Voor de rest is de club vooral weer groter, mooier en commerciëler (natuurlijk) geworden. Robbie is nét sinds dit jaar geen beach master meer, maar de kennismaking met Edouard is even hartelijk. We spreken af dat Boosui binnen een kleine maand naar het strand komt.

Een beetje thuiskomen.