Logboek 2021

21 juli - Zwin Race

Statistisch gezien was dit die éné ultieme zeildag van een Belgisch zeilseizoen. Beter kan je ze niet krijgen. Een rustig windje, warm genoeg om zelf een shorty te moeten boven halen.

Mark en ik hebben van begin tot eind, de hele 5u op het water genoten. De probleempjes van twee onervaren spi-zeilers konden de pret niet drukken.

En nu maar hopen dat deze zomer eentje van statistische aberraties wordt en dat er gedurende de twee eerste weken van augustus nog zo’n dag (of twee) volgt, zodat de kids ook eens van zulke prachtige omstandigheden kunnen genieten.

12 juli - Bijna … bijna …

Terwijl E & A hun eerste (dobberende) stage dag aanvatten, maak ik Boosui helemaal klaar, tuig ik op en na wat sukkelen met mijn zwemvest, kan ik ook het ruime sop kiezen.

Heel ruim was dat niet, want de 1 à 2 beaufort die er voor en over de middag nog was is tegen dat ik klaar ben herleid tot een magere 1. Zo mager dat zelfs Boosui de zeilen niet vol genoeg kreeg om vooruit te geraken.

Maar officieel zat ik op de boot, op het water, op 10 meter van de kant. Dat geldt als “gezeild” ;-)

Epiloog: de zeilstage was een schoolvoorbeeld van Belgische omstandigheden: op maandag zo goed als geen wind en vanaf dinsdag eigenlijk te veel wind om deftig les te kunnen geven en het werd er niet beter op.

Halverwege de week waren E & A zo moe (van het sleuren met boten) en lagen A zijn voetjes zo open van het schuren van het zand in zijn zeilschoentjes dat ik hem niet met tranen in zijn ogen terug kon sturen en zijn we wijselijk naar huis vertrokken.

Maar niet zonder twee kids die van het weinige dat ze gezeild hadden, enorm de smaak gepakt hadden, zelfs na meerdere keren kapsijzen, in de branding en een mast tegen het gezicht gekregen te hebben. We kijken nu dus nog meer uit naar de twee weken in augustus, waar we met z;n drietjes op Boosui gaan zeilen.

Fingers nog meer crossed voor twee mooie weken in augustus…

27 juni - Zomer voorbereiden

Met de zomervakantie in aantocht wordt het tijd dat ik de nodige zeillessen voor de kids ga boeken. Terwijl ik dacht nog wel op tijd te zijn voor augustus, was niets minder waar. Nathalie, verantwoordelijke voor de zeilschool, slaat mijn plan om twee weken in augustus naar zee te komen aan diggelen. Geen plek meer in augustus.

Maar wel tijdens de eerste week van onze vakantie in juli. Met wat goede wil van haar kant kan ik twee plekje tijdelijk reserveren en heb ik een week tijd om alles georganiseerd te krijgen.

Epiloog: dat lukte, en zo gaan we de week van 12 juli naar zee voor een zeilstage voor de kids en hopelijk enkele dagen zeilen voor mezelf.

30 mei - Opruimen en klaarmaken

Een weekje later heb ik een vrije zondag en breng ik die wat graag door op het strand om alles verder op te ruimen, een staat op te maken, shopping lijst samen te stellen, … kortom alles verder klaarmaken om zo snel mogelijk te kunnen gaan zeilen.

Wanneer we op zoek gaan naar L’Aperçu, de winkel van Catacare in Duinbergen, ontdek ik dat er op 500m van de RBSC beach club, een nieuwe beach club is: Anemos.

23 mei - Boosui is back bitches

Zoals afgesproken, staan Mark & Mieke, Arjen en ik zelf op zondag 23 mei op het strand, mét Boosui.

Tegenwoordig rijd ik ook met een strandwaardige Ranger, en Edouard laat me rustig zelf Boosui naar zijn plaats rijden. De mast staat er snel op en Arjen ziet het al helemaal zitten dat zeilen.

Fingers crossed ;-)

15 april - Een beetje thuiskomen

De afgelopen drie jaar stonden in het teken van nogal wat veranderingen. De kinderen zijn ondertussen 10 en 14. Als ik alles optel kom ik tot een eenvoudige conclusie: OF we gaan verder met zeilen OF niet. De enige manier waarop ik hiermee verder kan is indien de kids het ook zo leuk vinden als ik, zodat we de komende jaren minstens enkele dagen (weken?) van onze zomervakantie er aan willen spenderen.

Dus … Boosui kan van stal gehaald worden, wordt op het strand gelegd, en als we op het einde van het seizoen tot de conlusie komen dat we dit volgend jaar opnieuw willen doen, dan doen we dat en anders mag hij rechtstreeks naar de verkoop. Ik moet van mijn hart een steen maken en de knoop doorhakken. Hem laten liggen is ook maar weggesmeten geld.

En zo komt het dat op een zonnige dag in de Paasvakantie we met z’n drietjes afzakken naar … Duinbergen.

Op het strand vragen we (nog steeds gesluierd met een mondmasker) wie ons wat info kan geven omtrent lid worden, ligplaats, enz. We worden verwezen naar Patrick.

Pas wanneer ik zijn stem hoor herken ik hem: Patrick is Patrick De Mesmaecker - een blast from the past … 30 jaar terug in de tijd, toen ik in 1991 mijn eerste catamaran met zijn hulp bemachtigde, de originele Waterproof.

Voor de rest is de club vooral weer groter, mooier en commerciëler (natuurlijk) geworden. Robbie is nét sinds dit jaar geen beach master meer, maar de kennismaking met Edouard is even hartelijk. We spreken af dat Boosui binnen een kleine maand naar het strand komt.

Een beetje thuiskomen.